ای دوست، از تو به انصاف و عدالت فرا خوانده می شوم.

ای دوست، از تو به انصاف و عدالت فرا خوانده می شوم.
زیرا آنچه در دل خود نهان داری، بر تارک روزگار نمایان است.

در این گیتی که پر است از ناداد و ستمکاران،
تو را سزاوار است که چراغ هدایت و راستی را در دست گیری.

مبادا که با رفتار ناشایست خود، بر نور امید و مهربانی سایه افکنی.
چرا که آن گاه که انصاف از دل برخیزد، زندگی رنگ و بوی دیگر خواهد یافت.

ای یار، از تو می خواهم که چون مشعلی فروزان باشی
تا همگان را به سوی زیبایی و نیکی راهنمایی کنی.

زیرا بی انصافی نه تنها بر خود، بلکه بر همگان سایه می افکند.
پس بگذار که عدالت و شرافت، همواره همراه و یاریگر تو باشد