خواستارِ آن هستم که زندگیِ خویش را به گونه‌ای زیبا و معنادار ساخته و پرورده سازم. آرزویِ من این است که هر لحظه را با جان و دل فرو خورده و در لایه‌های ژرفِ وجودم حَک کنم. می‌خواهم هر آنچه را که در این دنیای زیبا و شگفت‌انگیز فرا می‌گیرم، در جانم جای داده و با آن عجین شوم. هدفِ من این است که هر روز بیش از پیش به سوی کمال و شکوفایی حرکت کرده و خود را به بالاترین سطوحِ ادراک و آگاهی برسانم.
خسته بال
دل خسته ام
پر از رنج و غم
بال هایم افتاده
در این سرزمین تنها
دلتنگ آشنایی
گرمای دست تو
که بر سر و روی ام
نوازش کند
آرامم سازد
و به پرواز درآورد
دلم می خواهد
پر بگشایم
به سوی آسمان
رها شوم از این خستگی
و در آغوش مهری
به آرامش برسم
دل تنگ تو
روح خسته ام
از بار غم و اندوه
بر دوش کشیده
آرام نمی گیرد
دل بی قرارم
حسرت روزهای خوش
در دلم می پیچد
انگار تو نیستی
که دل مرا بگیری
و دردم را التیام بخشی
ای عزیز من،
هنگامی که می شنوم دلت برایم می سوزد، قلبم در سینه ام فرو می ریزد. نمی خواهم تو را اندوهگین کنم یا باعث شوم که دلت بسوزد.
آنچه در توان دارم، تمام تلاشم را می کنم تا لبخند بر لبان تو بنشانم و آرامش را به قلبت هدیه دهم. می خواهم همیشه نور و شادی را به زندگی ات بیاورم تا هرگز غم و اندوهی بر دلت سایه نیندازد.
اگر گاهی ناراحتی و دلم برایت می سوزد، لطفا به من بگو که چه چیزی باعث این اندوه شده است. می خواهم بدانم چگونه می توانم این غم را از دلت برطرف کنم و دوباره به تو آرامش و شادی ببخشم.
من تمام وجودم را وقف تو کرده ام و هیچ چیزی برایم مهم تر از خوشحالی و آسایش تو نیست. بگذار با مهر و محبت، بار غم و اندوهت را از دوشت بردارم و دوباره لبخند را بر لبانت جاری سازم.
تو آفتاب زندگی من هستی و نمی خواهم هرگز ابری بر آن سایه اندازد. به من بگو چطور می توانم پشتیبان و تکیه گاه تو باشم تا همیشه نور و شادی را به زندگی ات هدیه دهمای عزیز دل، چگونه می توانم تشکر کنم از اینکه هستی تو نور و شادی را به زندگی من می آورد؟
هر بار که نگاهم به تو می افتد، گویی که سراسر وجودم پر از نور و سرزندگی می شود.
نوری که از تو ساطع می شود، همچون بهشتی است که تمام تاریکی ها را از من دور می کند.
شادی ای که در قلب من ایجاد می کنی، چون باران بهاری است که بر گل های زندگی ام می بارد.
حضور پر مهر و گرمت، همچون خورشیدی است که با نور خود، سرد و تاریکی های وجودم را از بین می برد.
تو همانند بهاری هستی که پس از سردی زمستان، زندگی را دوباره در من جاری می سازد.
هر لحظه ای که با تو هستم، چون آسمانی است پر از ستاره های درخشان امید و آرامش.
آری، تو جلوه ای از زیبایی و لطف الهی هستی که همواره بر قلب و روح من سایه می افکنی.
چگونه می توانم از این همه عطوفت و مهربانی تو سپاسگزاری کنم؟ تو همه وجود من هستیدوست داشتن تو، همچون نفس کشیدن است برای من
ای معشوق جان، چگونه می توان وصف عشق تو را بیان کرد؟
هر بار که نامت بر لب جاری می شود، وجودم به لرزه درمی آید.
تو همچون آفتاب مهربانی، تمام وجودم را در نور خود فرو می برد.
و من چون گلی در باغ زندگی، در سایه ی محبت تو پرورش می یابم.
هر لحظه که از تو جدا می شوم، دلم تنگ می شود.
گویی که نفس کشیدن را فراموش کرده ام.
عشق تو چون رود خروشانی است که مدام به سوی من سرازیر می شود.
و من چون موجی در این دریای بی کران، در آغوش تو آرامش می یابم.
ای یار جان، چگونه می توان وصف این دل پرشور را بیان کرد؟
تو همچون نسیم بهاری هستی که جان را تازه می کند.
من تو را به دست فراموشی نخواهم سپرد
عزیزم، چگونه می توانم تو را از جان و دل خود زدود؟
تصویر تو در اعماق وجودم ریشه دوانده، چگونه می توانم آن را محو کنم؟
هر بار که تصمیم می گیرم تا تو را از خاطرم بزدایم،
خاطره های شیرین و لحظات معطر گذشته مرا به خود فرا می خوانند.
گویی که تو جزئی جدایی ناپذیر از کیان من هستی،
و من توان آن را ندارم که تو را از زندگی خود بیرون کنم.
ای معشوق جان، چه گونه می توانم تو را فراموش کنم؟
وقتی که هر ذره ذره وجودم تو را فریاد می زند.
ای دوست، از تو به انصاف و عدالت فرا خوانده می شوم.
زیرا آنچه در دل خود نهان داری، بر تارک روزگار نمایان است.
در این گیتی که پر است از ناداد و ستمکاران،
تو را سزاوار است که چراغ هدایت و راستی را در دست گیری.
مبادا که با رفتار ناشایست خود، بر نور امید و مهربانی سایه افکنی.
چرا که آن گاه که انصاف از دل برخیزد، زندگی رنگ و بوی دیگر خواهد یافت.
ای یار، از تو می خواهم که چون مشعلی فروزان باشی
تا همگان را به سوی زیبایی و نیکی راهنمایی کنی.