در آسمان دل من ستاره ای درخشان است
که همیشه نور امید را در دلم افروخته است
به هر سو که نگاه کنم چهره اش را می بینم
که در هر لحظه از زندگی، راهنمای من است
گاهی چون خورشید طلوع می کند و جان می بخشد
گاهی چون ماه در شب تاریک راه می نماید
به او روی می آورم در هر غم و اندوه و رنجی
که او همیشه مددگار و یاور من است
به او متوسل می شوم در هر درد و دردسری
که او همیشه شفادهنده و آرامش بخش است
این ستاره بر فراز آسمان دل من می درخشد
که همواره نور امید را در آن افروخته است
بر دل تو نثار کنم گلبرگ خاطرات
تا ز دل تو بشکفد شکوفه‌های محبت
چشم در چشم تو دوخته، جانم را می‌نگرم
تا ببینم در آن نگاه، جلوه‌های محبت
دست در دست تو نهاده، عمر خود را می‌بخشم
تا به هر لحظه ات برسد پیک سعادت
گوش بر لب تو نهاده، آواز عشق می‌شنوم
تا ز آن لب‌ها بر جهان، آهنگ محبت
بر تو افشان کنم ز دل، گل‌های عاطفه را
تا شود باغ زندگی‌ات سرشار از محبت
دل به دریا زده باشی
رها در موج آشفته
شکفتن گل در زمستان
گرم خونی در سینه سرد
صبح سپیده دم، امید
فصلی که تاریک بود
آسمان پر از ستاره
چشمهایت روشن و درخشان
لبخندت آفتابی
همه و همه این است
زندگی و عشق و شعر
عشق تو چون آفتاب صبحگاهی است
که بر قلب من می‌تابد و آن را گرم میکند
نگاه تو همچون دریاچه‌ای زلال است
که روح را تازه و شاداب می‌سازد
صدای تو چون سمفونی زیبایی است
که در گوش جان من طنین می‌اندازد
لبخند تو همچون گل‌های بهاری است
که دل را شاد و سرشار میکند
وجود تو برای من تمام دنیاست
تو بزرگ‌ترین هدیه‌ی خداوند به من هستی
تو آرامش و امید من هستی
تو عشق و زندگی من هستی
در این روزگار دل من تیره است
آکنده از غم و اندوه بی نهایت
به امید خود چنگ انداختهام
تا به آرامش و نور دست یابم
این روزگار چه بر سرم آورده
دل مرا به سوی درد کشانده
آرزوهایم همه خاموش گشته
امیدهایم به یأس مبدل شده
ای زمان! از این ظلم و ستم بگذر
بگذار دل من هم شکوفا گردد
آرامش و لذت را به من بازگردان
شادی را دوباره بر دلم بنشان
همچنان روز به روز گذر میکند
آسمان هنوز ابر آلوده است
غم و اندوه همچنان بر جانم سنگینی میکند
رها شدن از این بار کی ممکن خواهد شد
ای دل! راه رهایی را در پیش گیر
غم و اندوه را از خود دور ساز
شمع امید را در دل خود برافروز
تا نور بخش این تاریکی باشی
دلم خسته از این روزگار
مملو از غم و رنج و خسار
دل خود را به امید بستم
تا بیابم نور و قرار
روزگار چه بر من گذرانده
دل مرا به درد آرمانده
آرزوها در دل خاموش
امید زندگی را نشاندهپ
بگذر ای زمان ظلم و ستم
بگذار بشکفد دل من هم
آرامش و لذت را بیاور
بار دیگر بر دل من حک کن
رفیق همدم راز و نیاز من است،
پشتیبان سفر تلخ و شیرین من است.
همراه در شادی و غم عمر من است،
رفیقی که همیشه باهام است.
رفیق پناهگاه سخت روزهای من است،
دلسوز و مهربان در تنگناهای من است.
قدرت و امید و آرامش من است،
رفیقی که جدایی از او ممکن نیست.