در آسمان سحر،
پرتوی از فراسوی پنهانی،
به آرامی جان می‌بخشد
به سکوت شب.

فرشتگان آسمانی
با نوازش نجوا،
آهنگی زلال را
به گوش جان می‌رسانند.

عطر گل‌های وحشی
در آغوش نسیم بهاری،
دل را به لرزه در می‌آورد
و روح را تازه می‌کند.

این زیبایی و نرمی،
این آرامش و تازگی،
از توصیف بیرون است
و در درون جاری است.

لحظه‌ای جاودانه،
که در آن
هستی با هستی
در آمیزش است