رخسار چو ماه و چهره چو افلاک
چهارشنبه, ۱۶ خرداد ۱۴۰۳، ۰۴:۲۷ ب.ظ
رخسار چو ماه و چهره چو افلاک
کیست این کزو آفاق چون روزنست پاک
سخن گفتن او همچو یکی شمع فروزان
وجود او چو خورشید در عالم پرتو افشان
گر از وی سخن گویی دل را ببری
ور از وی سخن نگویی دل هم ببری
ز لطف و کرم او گر بگویم سخن
خود را ببینم اندر چنین عجز و نقص و بن
شاید که بتوانم از وصف او گفتن
اما نمی توانم بر آن معنی رفتن
- ۰۳/۰۳/۱۶